به نام مالک اصلی قلبها

نشسته بود روی زمینو داشت یه تیکه هایی را از روی زمین جمع میکرد ...بهش گفتم :کمک نمیخوای؟

گفت:نه

گفتم: خسته میشی بذار خب کمکت کنم دیگه

گفت: نه خودم جمع میکنم

گفتم: حالا تیکه های چی هست؟بد جوری شکسته معلوم نیست چیه؟

نگاه معنی داری کرد و گفت قلبم

این تیکه های قلب منه که شکسته

خودم باید جمعش کنم

بعدش گفت میدونی چیه رفیق؟

آدمای این دوره زمون دل داری بلد نیستن

وقتی میخوای یه دل پاک و بی ریا به دستشون بسپری هنوز تو دستشون نگرفتن میندازنش زمین و میشکوننش

میخوام تیکه هاشو بسپارم به صاحب اصلیش اون دلداری خوب بلده

میخوام بدم بهش بلکه این قلب شکسته خوب بشه آخه میدونی اون خودش گفته که قلبهای شکسته را خیلی دوست داره

تیکه های شکسته ی قلبش رو جمع کرد و یواش یواش ازم دور شد

ومن تو این فکرم که چرا ما آدما دل داری بلد نیستیم... موندم...

بعضیا که فقط ادعا دارن

دلم میخواست بهش بگم چرا دلتو میسپاری دست هرکسی؟

انگار فهمید تو دلم چی گفتم:برگشت و گفت دلمو به دست هر کسی نسپردم ...اون برای من هر کسی نبود

گفت و این بار رفت به سمت دریا....دریا تنها همدمش بود.

عجب رسمیه....